وکتورهای لنتی ویروسی ابزاری قدرتمند و متنوع برای انواع ژن درمانی هستند. هرچند که طبیعت پیچیده آنها باعث به چالش کشیده شدن تولیدشان در مقیاس بالا و صنعتی شده است و نگرانی هایی را برای درمان انسان به دنبال داشته است، چرا که همیشه بیم آن می رود اجزای پیچیده این وکتورها باعث برانگیخته شدن سیستم ایمنی میزبان گردند.
در مطالعه ای جدید پژوهشگران دانشگاه سن رافائل در میلان ایتالیا نشان دادند که ورود پروتئین های کمپلکس های پلی مورف سازگاری نسجی انسان (MHC-I) به سطح این وکتورهای لنتی ویروسی باعث برانگیخته شدن پاسخ آلوژنیک سلول های T می گردد. با تخریب ژن بتا میکروگلوبولین در سلول های مولد آن، این گروه توانستند لنتی ویروس های عاری از MHC-I بدست آورند که قدرت ایمنی زایی بسیار کمتری دارد. این ویرایش هدفمند برای تولید لنتی ویروس های پایداری استفاده شد که تنها یک نسخه از اجزای قابل القای وکتور را درون خود دارند و می توان از آنها وکتورهای لنتی ویروسی را که بطور اختصاصی در سایت های مورد نظر ژنی اینتگره می شوند در مقیاس بالا تولید نمود. این لنتی ویروس ها علاوه بر اینکه قادرند بطور موثری ژن ها را به سایت مورد نظر وارد کنند، در برابر غیرفعالسازی بواسطه کمپلمان نیز مقاوم هستند، چرا که در مقایسه با وکتورهای حاصل از ترانسفکشن های موقت و گذرا، دارای کمترین میزان از گلیکوپروتئین G پوشش ویروس وزیکولو استوماتیت هستند.
از اینرو می توان نتیجه گیری نمود در روش جدیدی که این پژوهشگران انجام داده اند و نتایج آن در مجله EMBO Molecular Medicine به چاپ رشیده، با بهینه سازی روش تولید این وکتورها که دارای حداقل آلوآنتی ژن ها، خلوص بالا و همچنین مقاومت به کمپلمان هستند، می توان حامل های لنتی ویروسی را در مقیاس بالا جهت ژن درمانی تولید نمود.
تاریخ انتشار: ۹۶/۶/۲۵