دکتر علی خادم حسینی دانشمند ایرانی دانشگاه UCLA موفق به طراحی تکنیکی با استفاده از یک نوع چاپگر زیستی سه بعدی شده است که قادر است بیومتریال های پیچیده را با مواد اولیه مختلف بسازد. این پیشرفت می تواند یک گام به سوی تولید بافت های مصنوعی پیچیده برای استفاده در پیوند و سایر جراحی ها باشد.
خادم حسینی می گوید: بافت ها ساختارهایی بسیار پیچیده هستند، بنابراین برای ساخت نسخه های مصنوعی از آنها که به طور صحیح عمل می کنند، ما باید پیچیدگی های آنها را بازسازی کنیم. با کمک تکنیکی که ما استفاده می کنیم می توان چنین بافت هایی که از اجزای مختلف تشکیل شده اند را بصورت مصنوعی ساخت.
این روش از یک فرایند مبتنی بر نور به نام استریولیتوگرافی استفاده می کند. در این روش نوعی میکروچیپ مورد استفاده قرار می گیرد که دارای منافذ متعددی است که هر کدام وظیفه چاپ و پرینت مواد مختلف را دارند. جزء دیگر یک میکروآینه دیجیتالی است که مجموعه ای از بیش از یک میلیون آینه کوچک است که هرکدام به طور مستقل می توانند حرکت کنند. محققان در این روش از انواع مختلف هیدروژل استفاده کردند که پس از عبور از چاپگر، داربست هایی را برای رشد بافت ها تشکیل می دهند.
این اولین بار است که محققان با کمک روش استریولیتوگرافی از چند ماده اولیه به جای یک ماده برای چاپ سه بعدی بافت های زیستی استفاده می کنند.
Reference: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/adma.201800242
تاریخ انتشار:۹۷/۲/۳۱